Şimdi yorgunuz, durgunuz , şaşkınız ama yine de sağa sola savrulan dilimizi oynatıp, yalpalayan vücudumuzu bir yerlere dayamaya çalışıp, konuşuyoruz...

Korkuyoruz , kaygılıyız ama aslında korkmuyoruz, kaygılı da değiliz. Çünkü öğrendik, korkuya da kaygıya da alışıyormuş insan. Bizden biri gibi oldu bu iki acı duygu. Evrene top tüfek olumlu mesaj bombardımanı yaparken, tüfek geri tepti, kaygı olup, korku olup bizi vurdu…

Yazacaktım kaç haftadır  oradan buradan şuradan, yazamadım…

Bu yıl daha mı soğuk yoksa artık ben soğuğa daha mı az dayanıklı hale geldim, vitamin mi almalı , portakal mandalinaya mı gömülmeli diyecektim. Manasını yitirdi  toprağa düşünce canlar, yazamadım…

Yazacaktım bir turizm fuarında, “150 TL ver ne istersen ye”, demenin ayıbını. Manasını yitirdi toprağa düşünce canlar, yazamadım…

Çiğdem Ablam ağır bir soğuk algınlığı  ile 4- 5 gündür mücadele ediyor, üstelik 2. gecesinde bilincini kısa süreliğine yitirecek kadar. Perişan oluyoruz ailece. Duyunca o boğaza çöken  taş  yok mu o taş, aynı anda göz pınarları sızlar ya , belli etmemek için hastaya, ağlamamak adına, hah işte aynen öyle oluyor hepimize. İlk söz,“anneme söyleme” çıkınca ağızdan, durur mu yaşlar aktı elbette. Biraz toparladı sayılır , malum mecburiyetleri var, tam sınav haftası diyor, illa gidecek okula, o bir öğretmen. Aklıma düşüyor okul yılları ; “öğretmen hastaymış ders boş geçecek” dendiğinde sevindiğimi hatırlıyorum,  ne ayıp ne günah bir hissiyatmış…

 Ablam biraz toparladı ardından,   Sadık abim yani eniştem,  hastalığa teslim oldu. Ondada düşmeyen bir ateş, iğneye  hapa bana mısın demiyor. O endamlı adam gitmiş, göz ferleri sönmüş, saç baş dağılmış, renk solmuş. Burnu  kanıyor aralıklı, moral olmak adına dik duruyoruz, neydi ne oldu anlayamıyoruz ki! “Uzan”,  diyorum “öyle durma daha çok kan akar”,  diyorum. Ben yanlış biliyormuşum , hangi yüzyıldan kalmayım  allah aşkına. Burnu iki tarafından bastırıp tampon yapmak lazımmış, bana kalsa kan gövdeyi götürecek.  Elde hem klasik hem otomatik tansiyon aletleri, önce Çiğdem ablamı ölçüyoruz  ardındanhop Sadık abimi. Anneme de söyledik.  Daha doğrusu hissetmiş, malum olmuş olsa gerek gördüğü rüyayı anlatınca kendince yorumlayarak, dayanamayıp söyledim. Durur mu anında yetişti,  duygusal ama uzak bir kavuşma sahnesi, malum sarılmak, öpüşmek yok. Evlerinde ortam  hala mikrobik.

Hal böyleyken nöbetçi eczaneler benden soruldu birkaç günün gecesinde de sabahında da. En üzücüsü de eczanede  giriş kapısı dahil kuyrukta beklemek.  Yazık dedim kendi kendime hak mı bu! Kimse incelemiyor mu ya da kim karar veriyor nöbetçi eczane sayısına. Sabah 10:30 – 11:00 suları gittim eczanede önümde 6 – 7 kişi  ve benden sonra gelenlerde ardımda sırada… Akşam 18.30 suları yine  aynı nöbetçi eczaneye gittim, sayamadığım kadar çok insan kuyruk olmuş,  hapşıran öksüren, inleye inleye kuyrukta bekleyen.  Ablamlarda maske mi taksam diye düşünürken, eczanede içler acısı halde  kaldım ben.  En sevmediğim şeyi yaptım , pardon , pardon diye diye iteleyip, haklarına tecavüz edip kasaya ulaştım, “aspirin  2 kutu alabilir miyim”, dedim. Sağa baktı beyefendi yok, sola baktı yok .Bekledim biraz daha tekrar  hatırlattım, “aspirin kalmamış”, dedi! A S P İ R İ N , eczanede kalmamış.  Yeşil reçeteli değil, kırmızı , mavi , mor reçeteli değil, uzman bir doktorun reçetesinde olmasına da gerek yok, hani şu domates  suyuna dahi  kattığımız,  kutusu yeşil beyaz olan  hani klasik yılların aspirini, nöbetçi eczane üstelik ama yok…  Bakkallara marketlere ilaç satma izni verilsin mi diye sorulursa ve halkın belli bir kısmı buna evet derse , sakın ola buna kızmasın eczaneler. Niyet sadece 2 kutu aspirin almaktı , bire de razı olurdum  o ayrı. Nöbet öncesi bir bakmaz mı eczacı eksiğine gediğine , eleman sayısına.  Sahi  bir kutu aspirin ne kadardı ? Bunu ima etmen çok yanlış diyecek olursanız,  koca eczane tam gün nöbetçi sabah gidiyorum kuyruk bekliyorum sıra geliyor,  ortalama 170 liralık ilaç alıyorum çıkıyorum, akşam gidiyorum aynı eczaneye kuyruk kapının dışına taşmış ve iki kutu aspirin alamıyorum. Çünkü yok ve suçlu oluyorum öyle mi, aspirinin kutusunun fiyatını sorunca.  Tamam siz söylemeyin Google dan baktım ; 3,5 – 4 lira yazıyor. 

Aspirin neden mi lazımdı,  iğneye ilaca rağmenateş  düşmedi. Acile gittik onca insan , et et üstüne yığın, sıranın gelmesi  doktora ulaşmanız neredeyse hayal ve zaten hastanız ayakta da duramıyor ki… “Asprin ve limonla ovun”  dediler, derdimiz hastamıza şifa olmak elbet,  aspirin yok diyen  eczanemize bela olmak değil…

Yine de anlamsız aslında yine de manasız aslında , toprağa düşünce canlar, tüm bunları yazmak , anlatmak da manasız aslında…

Sağlıkla kalın…