İster kutla ister kutlama. Boykot etsen ne olur etmesen ne olur.  Birileri  bulup buluşturmuş, kimine göre kuyumcular kimine göre çiçekçiler. Tamam bırakalım şakayı da  Valentinus’a da,   Julia’ya da   daha fazla haksızlık etmeyelim.  Sonuçta  kucağımıza doğmuş ve bizlerde  pek bi sevmişiz. Gün bahane kahvaltısı, yemeği , gezmesi şahane, hele bir de  çiçek takviyeli ya da hediye paketli ise değmeyin keyiflere. Sosyalleşme halleri yani anlayacağınız. Hatta kimilerimiz yalnızlığı ile dalga  geçercesine,  bir neşe pür neşe. Kime neyi ispat ise sevgiliyi eşi, kime neyi ispatsa yalınlığı yalnızlığı? Hani her şey hikaye idi ? Hayatta en önemli şey sağlık idi?  Var ise elde sağlık hadi bir adım öne, kaldı ki; gerisi hikaye…  Bergüzar Korel’i alkışlayıp, Yıldız Tilbe’ye gülüp yola devam diyelim ve  havalardan dem vuralım bu seferde. Hemen ekleyelim mi ardından arkadaşım badem ağacını. “Sen ağaçların aptalı, ben insanların”, der ve devam eder Aziz Nesin’in dizeleri.  Hava sıcaklıkları da borsa gibi bir  hafta iniyor, bir hafta çıkıyor. Hani her  Ramazan ayında dillerden düşmeyen bir klişe vardır; “nerede o eski Ramazanlar”, sıra şimdi de eski mevsimleri aramaya geldi galiba.  Kış kışlığını bilse yaz yazlığını, belki biz insanlarda  haddimizi bilmemiz gerektiğini hatırlarız değil  mi? Eline aldığın silahın vuracağı adresi bilmiyorsan, ateş etmeye kalkmayacaksın.   Ağzından çıkan cümle seni gebe bırakmayacaksa ne ala, kelimelerin geri dönüp  seni vurmayacaksa daha da ala ama iğneyi kendine çuvaldızı başkasına batır derse karşındaki, konuşmadan önce düşüneceksin.  Ortaya karışık bir yazı oldu  haklısınız. Göndermeleri eksik kaldı. Havalardan  desem… Biraz lodos biraz poyraz. İşin aslı gürültülü bir yazı ile başlamak istemedim  MEMLEKET’e.  

Kalın sağlıkla, kalın sevgiyle, kalın tebessümle…