İnsan ve insanlığa dair her şeyin tahribata uğradığı bir Türkiye’de keşkelerle bir şeyleri düzeltmeye çalışmak imkânsız gibi.

  Keşke öyle olsaydı, keşke böyle olsaydı gibi, sosyal geviş getirmekle bir yere varılmaz.

  Kolay değil yaratılan bu ağır hasarları onarmak hem ilkesiz, hem de rahat bir ciddiyetsizlik var ortada.

  Cumhuriyet’i bir karşı devrimle yok ettiler, ediyorlar.

  Genleriyle oynanmış bir ülkeden bahsediyoruz…

  Türkiye’den…

  Laikliği ortadan kaldırdılar. Sağcısı, liboşu, yetmez ama evetçisiyle, gericilerle el ele verip sandık destekçiliği yaparak yok ettiler.

  Türkiye tek partili bir dönemi yaşayarak faşist bir evreye girmiş durumda…

  Gerici, piyasacı sermaye egemenliğini ve istikrarını perçinlemiş, palazlanıp büyüyor.

  Güçler dengesi alt üst olmuş durumda, inişli çıkışlı, kim kime dum duma bir siyasi anlayışla ciddiyetsizlik ve ilkesizlik almış başını gidiyor.

  Dün mağdur olanlar bugün mağrur, bugün mağrur olanlar ise yarın mağdur durumuna düşüyor.

  Yeni siyasi kâşifler çıkmış ortaya pusulası şaşmış, yönünü kaybetmişçesine, faşist bir evreye kavuşmak üzere kirli, karanlık ve çürük bir siyasetle vatansever bir edayla cepheleşiyor.

  Politik zeminini kaybetmiş, sırtı yere düşmüş bu halkın bir umudu olmalı, mutlaka olmalı.

  Siyasette sınıfı gören bir umut hamle yapmalı.

  Akılcı bir hamle yapmalı.

  Türkiye toplumsal olarak dinamiksel canlı bir organizma gibidir aslında…

  Sınıf mücadelesinin keskinleşme eğilimi gösterdiği, egemen, gerici, piyasacı sermaye sınıfının derin ideolojik ve siyasi krizlerle boğuştuğu, kırılgan bir ekonomisiyle devrimlerE, isyanlara gebedir.

  Bunu yaşadık, 2013 Haziran Direnişinde yaşadık.

  Türkiye tarihinin en önemli halk isyanıyla yaşadık.

  Stratejik bir devrim için, son derece önemli sonuçlar ortaya çıkarmıştır.

  Halk hareketi için gerçek bir toplumsal ve siyasal zemin yaratmıştı.

  Harekete geçen milyonlar AKP İktidarının gerici, faşist politikalarına karşı öfke patlamasıyla sınıfsal olarak aydınlanmacı ve özgürlükçü bir eksende bir araya gelebilmişlerdi.

  Haziran Direnişinin mücadele pratiği kritik bir eşiğin aşılmasını kesinlikle sağlamıştır.

  Şimdi ise bu ilkesiz ve ciddiyetsizliği aşmak için siyasal-ideolojik mücadelede yeni araçların sokularak ve siyasi boşluk hatlarının inceltilmesi adına örgütlenmeliyiz…

  Düzenin dışına doğru, gericiliğe karşı örgütlenmeliyiz…

  Çünkü gerici iktidarlar örgütlü yapılardan korkuyorlar.

  Keşke dememek için korkunun eceli olalım…

  Faşizm Diktatörlüğü Bugündür.

  Örgütlü Mücadele Geleceğimizdir.