Umut düşer umutsuz yollara

Yolların tedirginliği

Kimliği kayıp insanın ayak izlerinde

Göllenir gözyaşlarıyla

Yolun başı gibidir yolun sonu

Başladığı yerde yeniden

Başlar gibi biter

Yere eğiktir hep vatansız başlar

Oldukları yerde yürürler sadece

Yollar bitmez derler ya

Yollar biter

Küçük kız büyük baba

Sütü kesik anne

Yollar başlamadan biter hem de

Bayat bir ekmekten

Bir lokma kalmadığı gibi biter

Düzenbazlıkla getirildiğin yerde

Bir metre gidemezsin

Kara’nın yolu kapkaradır

Zannetme denizlerin yolu masmavi

Tam da denizin tam da tam orada bitmiştir yol

Kaç simsarın elinde kaç göçmen derisinden

Ölüm tamtamları vardır

Kaç yüreği delinmiş kelek imal edilmiştir

Ölümüne bile bile

Deniz yolu atmıştır karşıya

Yol yoldan çıkmıştır

Yürütülmüş umutları

Yüzdürmek gerek mavi sularında Ege’nin

Umutsuzluk endişenin kesesinde demlenir

Karşı kıyılarda umudun ayak izleri kalmış mıdır

Bilinmez soruların suskun dillerindedir vatan

Susa susa susarsın ortasında denizin

Simsarların naylon merhametleri nasırlıdır

İçi boş değildir şerefsizliğin

Bütün biletler mülteci

her oturulan yer

Sigortalı

Denizin dibi garanti

Kumsallarda fakir tatilcileri Anadolu’nun

Peynir ekmek domates eski bir çeşmenin suyu

Bir reklam şemsiyesi serinleten ferahlık

Kaka/kola

Yan tarafta yüzmekten yorulmuş bir ceset

Kremsiz kolları bacakları uyumlu tatile

Esmerlikten mora dönmüştür ölüm

Hep aynı yakmaktadır

Sabırlıdır Güneş

İnsafsız simsar firar ettiği yolda

Tecavüz ederek öldürdüğü insanları

Sayar para makinesinde

Keleklere keleklik yapıp

Yüzleri yüklemiş yüzsüzler

Haklarını helal ederler

Mülteci cenazelerinde

Dua ederler bankamatiklerde

Umudun yolu denizde bitebilirmiştir cetrefilli

İlk defa bu kadar uzun güneşlenmiştir mülteci

İlk defa bu kadar güzel esmer-leş-leş-miştir tatilci.

Gölgeliği dondurma Amerikan basmasıdır

Soğuk suyu termostadır

Bakmıştır karşı kıyılara sonra da

Güzel be bizim memleket demiş(mi)dir

Cesette şöyle bir bakmıştır

Baktığı yeri kimse görmemiştir

Zaten cesette görülmüyordur

Oda bakmıştır karşı kıyılara sonra da

Güzeldir be bizim memlekette demiş(mi)dir

Görülen hiçbir şey yoktur

Görülmeyen hiçbir şey çoktur

Yaşıyorum diyenin gözleri yüreği (ç)oktur

Ölenin ağrısı sızısı kimsesizliği (ç)oktur

Umut dedikleri çıkılan yolun sonunda her şey

İsimsiz mezar taşları

Vakitsiz ölünen mevsim gibidir

Kıyısında denizin bir ölü

Yan tarafında tatil yapan

Sarmaş dolaş iki ölü

Güneş üçüne de aynı bakıyor

Deniz üçünü de yakıyor

Şuayip Odabaşı

2.10.2019/Kepez/Çanakkale