Kan kardeşim olsun isterdim,

bütün insanları.

Dört bucak evlerde,

yoksulluk kovalayıp sonrada

nefesimin süt kokmasını isterdim,

bir çocuk gibi

Bir Koç Köroğlu olup

Bir Dorutay’a binip

Yüksek yüksek tepelerde dolaşmak isterdim

Ümit Kaftancıoğlu gibi

Fırat’la Dicle boyunda koyunla kuzunun

Toroslardaki kayalarda özgürlüğün tırnakları

Yörük kızının gözlerinde yeni doğmuş keçi yavrusu

Ardıç kuşu alageyik güvercin mesela

Zirvesinden dağların

Denize bakmak isterdim

Fikret Otyam gibi.

Kara bahtımın kara çadırında

kor ateşler önünde

Kara sevdaların elinde

kara kara sevda büyüten

Fırçasını yediğimiz hayatın tekmelerine inat

Bir kerecik olsun

Karadutum çatal karam

Demek isterdim

Bedri Rahmi gibi.

İnce ince sitemlerini

Kendi yüreğine fısıldayan

Hayatın kötü (h) islerinin kara bahtına bulandığını

hiç dert etmeden

haksızlığa bir filinta

İnceden ince bir Mehmet

Avuç içinde suyu sıkılmış bir taş

Sadece bir Çukurova olmak isterdim

Yaşar Kemal gibi.

Balıkları sütle değil

Domuzları patatesle hiç değil

İnsanları sözle asla değil

Beslemek isterdim bütün canlıları

ayırmadan kardeşçesine.

Atbaşı gibi uzanan Anadolu’yu beslemek isterdim.

Savaşlara kafa tutmak!

Büyümeyen çocukları unutmamak!

Bulutların insan değil!

Böceklerin bile öldürülmesine

Karşı durmak isterdim.

Sevdalar büyütmek isterdim.

Varna önünde

Elimi dokunmak geçen gemilere

Nazım Hikmet gibi.

Puştun hakkını dibine kadar sokmak!

Zulalarını dağıtmak paslı yarasa gönüllerin.

Komşunun tavuklarına günaydın demek.

Otuzücbin kere insanları sevmek.

Soğan kokulu karanfilleri sigaralamak.

Prangalara vurulmuş sevdaları,

eskitmeden yaşamak isterdim

Ahmet Arif gibi.

İki telli bir zımpırtının peşine takılmak.

Karakışta yeşil yaprak,

Koçero’nun postal pençesi,

Allah Allah giden ananın gözyaşı,

Denizlerin mavi yosunlarında bir Yunus,

Dengeleri çıldırtan,

Saçlarında kuş ormanları…

Fırat'ın boyu kadar bir şiir,

Geceye selam gönderen orman uğultusu,

Hasan Hüseyin olmak isterdim.

Geçmeyen günlere inat, günleri çoğaltan.

Denizi gökyüzünde arayan.

Leylim ley yaşamaktan vazgeçmeyen.

Bir Yusuf kaderine isyan eden.

Ölümlerle büyüyen faili meşgul.

Öldürüldüğünde ölümsüzlüğe bulaşan,

bir Sabahattin Ali olmak isterdim.

Şerefsizlere, namussuzlara kızıp susacağıma!

Yüzlerine küfür bağırmak isterdim çoğu zaman!

Bir Can Yücel gibi.

Kendim olmak isterdim.

penceresi açık kapısı kilitsiz,

doğrulara yeni doğrular aramayan,

algılara aldırmayan,

aklının süzgecini kullanabilen,

örümcekle akrebin sadece hayvan olmadığını,

çıyanın suçsuzluğunu kanıtlayan…

insanın, insanlığının

ne tehlikeli yaratık olduğunu bilen,

gürül gürül su, dağlarda duman.

Yağmurların bulutu,

turnaların sesi,

Bir adamın hoş bakışı,

Bir kadının gülücüğü,

Bir kızın hevesi,

bir çocuğun nefesi,

olmak isterdim.

Bir damla su

Bir nefeslik hava…

…

En önemlisi!

Beni ben yapan,

bir kaç doğru adam olmak isterdim.

Birkaç doğru adam!

Şuayip Odabaşı

19.04.2019/Kepez